وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم
بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا
فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ
و
هیچیک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر
مرده خود را بخورد؟ (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید، تقوای الهی
پیشه کنید که خداوند توبه پذیر و مهربان است.
سوره مبارکه حجرات آیه ۱۲
وَ قالَ الشَّیْطانُ لَمَّا
قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ
وَعَدْتُکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ وَ ما کانَ لِیَ عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطانٍ
إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُکُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لی فَلا تَلُومُونی وَ لُومُوا
أَنْفُسَکُم (سوره ابراهیم آیه 22)
و شیطان، هنگامى که کار تمام
مى‌شود، مى‌گوید: «خداوند به شما وعده حق داد؛ و من به شما وعده(باطل)
دادم، و تخلّف کردم اما من بر شما تسلّطى نداشتم، جز اینکه دعوتتان کردم و
شما دعوت مرا پذیرفتید! بنا بر این، مرا ملامت نکنید؛ خود را سرزنش کنید!
و کاین من آیة فى السموات و الارض یمرون علیها و هم عنها معرضون (آیه 105)
و چه بسیار آیات و نشانههاست در آسمانها و در زمین که این مردم بر آنها مىگذرند ولى از آنها روى گردانند وبه خود نمى آیند.
چه
بیانى بالاتر از این؟ و چه تکانى سختتر، و چه هشدارى ...
اگر
ما یک‌صدم‌آن‌باورکه به سرمای زمستان وگرمای تابستان داریم، به سرمای
زَمهریر وگرمای جهنّم داشتیم، این‌چنین، بی‌تفاوت و سهل‌انگار نسبت به‌آخرت
نمی‌زیستیم.
ما وقتی سخن ازآخرت به میان می‌آید، با آسودگی خاطرِ تمام می‌گوییم: ای بابا، این‌قدر سخت نگیر، خدا رحیم است و ...
همانا که مـومنان وارثان بهشـتند
در تفسیر فرات از بشر ابن شریح نقل
شده که می گوید: روزی از امام باقر (علیه السلام) پرسیدم که امیدبخش ترین
آیه قرآن کدام آیه است؟ حضرت فرمودند: اطرافیان شما در این باره چه نظری
دارند؟
گفتم: آنها معتقدند آیه «قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمت الله»*؛ *«ای بندگان من که بر نفس خویش اسراف کرده اید از رحمت خدا ناامید نباشید» امیدوارکننده ترین آیه قرآن است.
حضرت فرمود: اما ما اهل بیت چنین نظری نداریم. پرسیدم پس نظر شما در این مورد چیست؟ فرمودند: آیه «و لسوف یعطیک ربک فترضی»یعنی «و پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که راضی شوی» امید بخش ترین آیه قرآن است و منظور از آن شفاعت است.
سپس
ادامه دادند: یکی از دلایل ترجیح این آیه این است که در آیه مورد نظر شما
شرط برخورداری از آن رحمت واسعه، توبه و تسلیم و عمل نیک اعلام شده است،
اما در آیه مربوط به شفاعت، هیچ قید و شرطی جز رضایت پیامبر مهربانی و رحمت
وجود ندارد.
وقتى که ما بچه بودیم، زمستانها مى خواستیم خودمان
آتشى بیافروزیم و استقلالى نشان بدهیم و خودمان باشیم. جمع مى شدیم و پشت
دیوارها و داخل ناودانها به عنوان بادگیره و تنوره آتشى مى افروختیم و
همین که گرم مى شدیم، به یاد شکم مى افتادیم و مى رفتیم و سیب زمینى
مى آوردیم و میان آتشهاى خال ریزه مى گذاشتیم و به انتظار مى نشستیم. پس
از آن که با زحمت آتش افروخته بودیم و چشمها را از دست داده بودیم و آب از
بینى و چشم خود راه انداخته بودیم، «استوقد ناراً»، درست در همین لحظه ى
انتظار و پس از آن همه رنج، نالوطى هاى محل نمى دانم از کجا خبر مى شدند و
سر مى رسیدند و در یک لحظه آتشها در هوا بودند و خاکسترها بر ما و سیبها
در دست آنها. چه بخار قشنگى از آن سیبهاى نصف شده و خال برداشته به هوا
مى رفت!
من امروز معناى این آیه را خوب مىفهمم؛ «استوقد ناراً فلما
اضاءت ما حوله ذهب اللَّه بنورهم و ترکهم فى ظلمات لا یبصرون» و حالت منافق
را حس مىکنم. «صم بکم عمى فهم لا یرجعون.»
منافق به خاطر رسیدن به
منافع فتنه مى افروزد و آتش روشن مىکند اما درست در لحظه ى انتظار، خدا،
نور آتش را مى برد و آنها را در تاریکى ها رها مىکند
استاد صفایی- مسئولیت و سازندگی- صفحه 227
