برای دنیا بی‌قرار، برای‌آخرت بی‌خیال!!

حقیقت مطلب این‌که ایمان به قیامت، در قلب اکثر ما مردم وارد نشده و در مرکز باورمان ننشسته‌است!

اگر ما یک‌صدم‌آن‌باورکه به سرمای زمستان وگرمای تابستان داریم، به سرمای زَمهریر وگرمای جهنّم داشتیم، این‌چنین، بی‌تفاوت و سهل‌انگار نسبت به‌آخرت نمی‌زیستیم.

ما وقتی سخن ازآخرت به میان می‌آید، با آسودگی خاطرِ تمام می‌گوییم: ای بابا، این‌قدر سخت نگیر، خدا رحیم است وکریم!

امّا سخن از دنیا که به میان‌آید، تکان می‌خوریم و با شتاب، به‌دنبال تهیّة وسایل‌آن می‌دویم‌که: زنده، زندگی لازم دارد! پیش ازآمدن زمستان، برای جلوگیری از سرما و پیش ازآمدن تابستان، برای جلوگیری ازگرما، خود را مجهّز می‌کنیم و هیچ نمی‌گوییم: ای بابا، این‌قدر سخت نگیر؛ خدا کریم است!

مگر خدای دنیا وآخرت دوتاست؛ خدای‌آخرت، کریم و رحیم است و خدای دنیا، چنین نیست؟ چرا به‌اتّکای کَرَم و رحمت خدا، دست از فعّالیّت دنیا بر نمی‌داریم؟ امّا به‌اتّکای‌کرم و رحمت خدا نسبت به‌آخرت‌آسوده می‌خوابیم؟ آیا این نشان ایمان نداشتن به‌آخرت نیست؟
 
ولی مطمئن باشیم‌که روزی، فریادِ یا حَسرتی عَلی ما فَرَّطتُ فی جَنبِ الله، از عمق جان خواهیم‌کشید و تقاضای بازگشت به دنیا خواهیم‌کرد که ای‌کاش، اجازة بازگشت به دنیا را به من می‌دادند که برگردم و از نیکوکاران باشم. امّا جوابِ رد خواهیم شنید که از من دور شوید و در میان‌آتش قرارگیرید و با من حرف نزنید.
منبع: صدای شیعه